پاداشی از خداوند
نبودنش باورنکردنیست، در هر جلسه ای که تشکیل می شد بعید بود که با حضورش محفل ما را گرم نکند،
با کهولت سنی که داشت همیشه سرزنده و بانشاط بود، حتی جراحی های قلب و پادردش سر تعظیم بر اراده و اعتماد بنفسش فرود آورده بودند.
با اکثر کسبه خوش و بش میکرد و از احوالاتشان جویا می شد، به نحوی که مسیر 5 دقیقه ای منزل تا مسجد گاهی بیش از نیمساعت به طول میانجامید، خیلی ها مشکلاتشان را با او در میان می گذاشتند و او اگر کاری از دستش برنمیامد شنونده ای صبور بود و فقط میگفت به "خدا توکل کن"
هر وقت از سنگ انداختن های بعضی مردم در امورات جاری مسجد و کانون پیش او گله می کردیم میگفت "به حال خودشان رهایشان کنید، اینان از حقارت خود اینگونه سخن می گویند، شما یقینا خوب کار می کنید و فقط به خدا توکل کنید"
در هر محفلی که بود حمایت قاطع و خالصانه خود را از فعالیت های فرهنگی در زبان و عمل ابراز می کرد و نواقص و انتقادات خود را بسیار با روی خوش به ما اعلام می نمود.
از هیچ کسی نشنیدم که او را عصبانی و خشمگین دیده باشد. با کسانی که جنبه داشتند مزاح می نمود و آنها را به خنده وادار می کرد، با کوچک و بزرگ، هریک به شیوه ای ارتباط برقرار می کرد و در یک کلام همه دوستش داشتند.
یاد مسجد حمزه(ع) برای من بعد از حاج آقا امامی، با حاج آقای رحمانی گره خورده، با اینکه حج نرفته بود اما می دانم تمام خصایص یک حاجی واقعی را در عمل و گفتار داشت. همیشه در پایین ترین جای مسجد می نشست و به امورات مالی مسجد رسیدگی می کرد. هرجا به حضورش نیاز بود، آنجا بود، بسیاری از بینوایان و خانواده هایی که مشکل مالی داشتند به واسطه او مشکلشان حل میشد.
به راستی او از خدای خویش در این دنیا پاداش گرفته بود و آن محبوبیت میان خلق خدا بود. "ان الذین ءامنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم الرحمن وداً"(آیه 96 سوره مبارکه مریم) هنگامی که با خبر شدیم او از این دار فانی بال گشوده و رفته با کمترین صرف زمانی دوستان و آشنایان از هر صنفی گرد او جمع شدند و برایش از خداوند متعال آمرزش طلبیدند و او را به خاک سپردند، این نشان از محبوبیت او در بین تمام مردم محله داشت.
او به تمام معنا خادم مسجد و بندگان صالح خداوند بود و امید آن داریم تا خداوند با خادمین واقعی خانه خود او را محشور کند.
"کل نفسٍ ذائقه الموت" (آل عمران 185) همه رفتنی اند و آنچه مهم است اینست که او در بهترین روزهای خدا، جمعه، همزمان با شهادت امام جواد علیه السلام به رحمت خدا رفت، روحش شاد و یادش گرامی.
کلمات کلیدی :
